ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΙΔΙΟΥ & ΕΦΗΒΟΥ Α. ΞΩΦΥΛΛΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Παιδοψυχιατρική- Λογοθεραπεία- Εργοθεραπεία- Μαθησιακές Δυσκολίες- Παιδοψυχολογία
Δεν μένουμε πια μαζί…..αλλά παραμένουμε οικογένεια
Ένα διαζύγιο αφορά μεν τους δύο συντρόφους, αναπόφευκτα όμως αφορά εξίσου και τα παιδιά. Στην προσπάθειά τους να το καταστήσουν όσο πιο ανώδυνο γίνεται, αρκετοί γονείς καταφεύγουν στη βοήθεια ενός ειδικού, επιθυμώντας να μάθουν ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος χειρισμού μιας τέτοιας κατάστασης. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι κάθε περίπτωση απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση, προσαρμοσμένη τόσο στις ανάγκες και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού, όσο και στις ιδιαίτερες οικογενειακές συνθήκες. Μπορούμε, ωστόσο, να κάνουμε λόγο για τις αντιδράσεις των παιδιών που απαντώνται συχνότερα, καθώς και να δώσουμε ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές για τη γενικότερη στάση που θα πρέπει να τηρήσουν οι γονείς.
Συχνές συμπεριφορικές και συναισθηματικές εκδηλώσεις των παιδιών στη φάση ενός διαζυγίου
- Άρνηση
Ορισμένα παιδιά αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα που τους φαντάζει σκληρή και προτιμούν να πιστεύουν ότι πρόκειται για μία παροδική δοκιμασία και ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα οι γονείς τους θα ξανασμίξουν.
- Φόβος εγκατάλειψης
Τα παιδιά φοβούνται ότι όταν οι γονείς τους χωρίσουν, δεν θα υπάρχει κανείς να τα φροντίζει και να τα νοιάζεται.
- Θυμός και επιθετικότητα
Τα παιδιά ενδέχεται να εκφράσουν το θυμό ή και την επιθετικότητά τους απέναντι στους γονείς (ιδιαίτερα ενάντια στο γονιό στον οποίο καταλογίζουν το φταίξιμο), ή, σε περίπτωση που δυσκολεύονται να εκφραστούν ελεύθερα, να μεταθέσουν τα συναισθήματα αυτά απέναντι στα αδέλφια, τους συνομηλίκους, ή και τους συγγενείς τους .
- Ενοχή
Συχνά αισθάνονται ότι φταίνε αυτά για τις συγκρούσεις των γονιών τους. Αυτή η πεποίθηση ενισχύεται ιδιαίτερα όταν οι γονείς συγκρούονται μπροστά τους και μάλιστα με αφορμή την αντιμετώπιση των προκλητικών συμπεριφορών των παιδιών.
- Καταθλιπτικά συναισθήματα
Υπνηλία, διαταραχή του ύπνου ή της διατροφής, πτώση στις σχολικές επιδόσεις, σχολική άρνηση, τάσεις απομόνωσης.
- Παλινδρόμηση στη συμπεριφορά
Νυχτερινή ενούρηση, μωρουδίστικος τόνος φωνής, εκδήλωση φοβιών, ή υπερβολική ωριμότητα (ντάντεμα του αδύνατου γονιού).
- Προσπάθειες συμφιλίωσης
Κάποιες φορές τα παιδιά μπορεί να αρνούνται να αλλάξουν σπίτι τις μέρες που ορίζει ο διακανονισμός, ή να αρνούνται με κάθε τρόπο να μιλήσουν ή συναντήσουν τον ένα από τους δύο γονείς, στην προσπάθειά τους να χειριστούν τους γονείς πετυχαίνοντας τη συμφιλίωσή τους.
Πώς να καταστήσετε ένα διαζύγιο όσο το δυνατόν λιγότερο τραυματικό για τα παιδιά σας
- Ανακοινώστε την απόφαση μαζί στα παιδιά, ενθαρρύνετέ τα να σας κάνουν ερωτήσεις και δώστε κατά το δυνατόν ξεκάθαρες απαντήσεις.
- Ενθαρρύνετε τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και μην κρύβετε τα δικά σας αισθήματα: «Ξέρουμε ότι σας πονάει πολύ, ότι σας απογοητεύει, ότι σας προκαλεί και θυμό. Έχετε απόλυτο δίκιο και απολογούμαστε γι’ αυτό. Είναι δύσκολη και στενάχωρη διαδικασία και για εμάς».
- Καθησυχάστε τα παιδιά σε σχέση με την ευθύνη, διαβεβαιώνοντάς τα ότι το διαζύγιο είναι πρόβλημα των γονέων και ότι δεν το προκάλεσαν αυτά: «Να είσαστε σίγουροι ότι εσείς δεν έχετε καμία απολύτως ευθύνη για αυτή μας την απόφαση».
- Κρατήστε το καθημερινό σας πρόγραμμα κάνοντας όσο πιο λίγες αλλαγές γίνεται και προσπαθήστε να διατηρείτε παρόμοιους κανόνες και ρουτίνες και στα δύο νέα σπίτια. Εξηγήστε τι ακριβώς θα γίνει πρακτικά, ποιος θα φύγει και πότε, πού θα μένει, καθώς και πόσο συχνά θα μπορούν να τον βλέπουν.
- Προσφέρετέ τους παρηγοριά, στοργή και υποστήριξη, διαβεβαιώνοντάς τα ότι θα παραμείνετε οι γονείς τους για πάντα: «Ασφαλώς το ότι εμείς χωρίζουμε, δεν αλλάζει τίποτα στην αγάπη μας για σας. Θα είμαστε πάντα η μαμά και ο μπαμπάς σας και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Πάντα θα σας αγαπάμε και θα είμαστε δίπλα σας».
- Απευθυνθείτε σε κάποιο ειδικό όταν το κρίνετε σκόπιμο για την καλύτερη ένταξη του παιδιού, αλλά και του εαυτού σας.